Yetişkinlere Bir Noel Masalı

‘’Görünmeyen Pelerin’’

Bir çoban vardı. Bu çoban, koyunlarını öylesine severdi ki, onlarla konuşur, onları okşar, besler, bir çocuğu korur gibi gözetirdi. Her sabah, gözlerini açtığında ilk işi onları saymak ve güvende olduklarından emin olmaktı. Her birinin ismini bilir ve rahatlıkla birbirinden ayırabilirdi. Çoban, tüm yaşamını onlara adamıştı.

     Çobanda çok özel bir şey vardı, bir süper güç. Aynaya her baktığında üzerinde taşıdığı süper kahraman pelerininin yansıması, ona ne kadar önemli bir görevi olduğunu hatırlatırdı. Bu pelerin ona güç veriyordu. O bir kahramandı ve koyunları sevmek ve onları tüm tehlikelerden korumak onun en önemli göreviydi.

     Fakat özellikle son zamanlarda çevresindeki insanlar… arkadaşları… ona pek iyi davranmıyorlardı. Kaba, pek düşünmeden ve değer vermeden. Nedenini bir türlü anlayamıyordu. Halbuki o, insanlara da koyunlara davrandığı gibi davranıyordu. İncelikli ve sevecen. Bir gün, bir arkadaşının cebinden düşen fotoğrafa gözü ilişti. Fotoğrafta çoban, aynadaki yansımasından çok farklı görünüyordu. Üzerinde o parlak pelerin yoktu; yerine, sıradan bir çoban kepeneği vardı, saçları dağınık ve yüzü yorgundu. Çok şaşırmıştı. O an anladı ki, insanların gözünde o bir kahraman değildi.

     O akşam eve geldiğinde, aynaya baktı. Aynada yorgun ve dağılmışbiri gibi görünüyordu. Kokusu kendine bile ağır, rahatsız edici gelmeye başlamıştı. Tüm gün koyunlarla ilgilendiği için demek ki böyle kokuyordu. Parlak pelerini yok olmuş, geriye vasat birisi kalmıştı. Artık kendisini başkalarının gözünden, başkalarının gördüğü gibi görüyordu. Zaten koyunları da çoğu zaman sözünü dinlemiyordu. Ona ihtiyaçları yoktu. O günden sonra, kendisini bu kötü kokutan ve hiçbir değeri olmayan işi bırakmaya karar verdi. O çok sevdiği koyunlarını bıraktı. Artık onları gözetmeyecekti. “Kimsenin görmediği bir kahraman olmak neye yarar?” dedi kendi kendine.

     Aradan kısa bir süre geçti. Bir gece gökyüzünde olağan dışı parlak bir yıldız belirdi ve o gece bir bebek doğdu. Çoban, bebeği görmeye gittiğinde şaşkındı; bebeğin üzerinde tıpkı bir zamanlar kendisinde olana benzer ve hatta çok daha parlak bir süper kahraman pelerini vardı. Gözlerine inanamıyordu! Kalbi bir süredir hissetmediği bir sıcaklıkla doldu. Bebek büyürken çoban hep yanındaydı. Yıllar geçtikçe arkadaş oldular. Çocuk çok cesur ve güçlü biriydi. İnsanlara karşı inanılmaz bir sevgi taşıyordu; onlar için her türlü fedakarlığı yapıyor ve onların duygularını gözetiyordu. O, gerçek bir kahramandı! Bir gün çocuk çok üzgün bir şekilde çobanın yanına geldi. İnsanların kendisini aynı şekilde sevmediklerini, onlar için yaptığı iyi şeyleri fark etmediklerini ve kahraman olduğuna inanmadıklarını anlattı. Kalbi çok kırılmıştı. Çoban onun neler hissettiğini çok iyi anlayabiliyordu. Kendisi de yıllar önce böyle hissetmişti. Çocuğa,

‘’Peki şimdi ne yapacaksın? Pelerinini çıkartacak mısın?’’ diye sordu.

‘’Hayır’’ dedi çocuk. ‘’Benim bir kahraman olduğumu anlamasalar bile bana hala ihtiyaçları var.’’

Çoban o an anladı. Bazı insanların pelerinleri vardı ve diğer insanların da pelerinlerini fark edebiliyorlardı. Bazı insanlar ise kendi pelerinlerini bile fark etmedikleri için bir başkasındakini hiç göremiyorlardı. Çoğu zaman bu onların suçu değildi. Sevgi almayı bilmeyen insanların sevildiğini fark etmesi zaman alabilirdi. Sevgi vermesi ise çok daha uzun bir süre… Çoban, o gece yeniden düşündü. Başkaları tarafından fark edilmediği, değersiz hissettiği, yaralandığı ve hayal kırıklığına uğradığı zamanları. Sonra koyunlarını hatırladı. Her birinin sesini ve yüzünü. Ona ihtiyaçları vardı. Tekrar pelerinini giyinmeye ve onları sonsuz bir sevgiyle sevmeye devam edecekti. Tıpkı o çocuk gibi! O çocuğun hiç vazgeçmemesi gibi!

     Çoban, ertesi sabah, koyunlarının yanına döndü ve bir daha onları hiç bırakmadı. Artık biliyordu, kimse fark etmese de güçlerini kullandıkça pelerini hep parlamaya devam edecekti.